اختلالت اوتیسم را بشناسیم

طیف اوتیسم (به انگلیسی: Autism Spectrum) یا طیف درخودماندگی، که عموماً به آن اوتیسم میگویند، یک اختلال عصبی تکوینی با وجود مشکلات جدی در تعاملات اجتماعی، و ارتباطات کلامی و غیرکلامی و وجود رفتارهای تکراری و علایق محدود در فرد می‌باشد. آشنایی با این اختلال تا حدودی می تواند ما را در برخورد با این کودکان کمک کند. همچنین به خانواده هایی که فرزند اوتیسمی دارند در بهزیستی فرزندشان یاری رسان باشد و کمک کند تا درک بهتری از این اختلال داشته باشند.

هرچند علت اوتیسم ناشناخته است اما دانستن یکسری علت های معرفی شده میتوانند از این اختلال پیشگیری به عمل آورند.

این بیماری معمولا قبل از سه سالگی بروز پیدا می‌کند و علائم آن می‌تواند بسیار گیج‌کننده باشد.

زیرا برخی کودکان مبتلا به اوتیسم ظاهرا تا قبل از شروع بیماری، رشد نرمالی دارند.

اگر چه شدت علائم در افراد مختلف بسیار متنوع است.

اما اختلالات نامتغیری در مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی همه افراد مبتلا نیز وجود دارد.

به عنوان مثال برخی کودکان مبتلا به اوتیسم هرگز در طول زندگی خود صحبت نمی‌کنند.

همچنین بیش‌ تر کودکان مبتلا به اوتیسم علاقه‌ های محدود و رفتارهای تکرارشونده‌ای از خود نشان می‌دهد.

والدین ممکن است متوجه این موضوع شوند که نوزادشان از برقراری تماس چشمی خودداری می‌کند یا پاسخی به آن نمی‌دهد و یا ایجاد پیوند عاطفی با آن‌ ها برایش مشکل است. کودکان مبتلا به اوتیسم پاسخ‌های نامعمولی به تجربیات حسی دارند و ممکن است تنها به صداها، بافت‌ها، بوها یا طعم‌ های خاصی حساس باشند. آن‌ها ممکن است در هماهنگی حرکتی نقص داشته باشند و عضلاتشان ضعیف باشند. کودکان مبتلا به اوتیسم، ممکن است بسیاری از رفتارهای تکرار شونده، مانند به هم زدن دست‌ها، تکان دادن اندام‌ های بدن و یا در آوردن صدا، را در اوایل زندگی داشته باشند.

آن‌ ها ممکن است اشیا را بار ها به ترتیب بچینند و بهم بزنند. برخی کودکان با حرکاتی مکرر مانند گاز گرفتن دست و ضربه به سر به خود آسیب می‌زنند.

سه سطح اختلال اوتیسم: پزشکان عموما افراد مبتلا به اوتیسم را با توجه به شدت نقایص اجتماعی و رفتار های بازدارنده به سه سطح تقسیم می‌کنند:

1- افرادی که در انتهای طیف و در بخش خفیف آن هستند. آنها دشواری‌ های اندکی در تعاملات اجتماعی دارند.

2- افرادی که در وسط طیف قرار دارند، با چالش‌ های میان فردی بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند و مشکل زیادی در ایجاد تغییر دارند.

3-افرادی که شکل شدید تری از اوتیسم را دارند، ممکن است ناتوانی‌ های فکری نیز داشته باشند.

این افراد همچنین ممکن است قادر به صحبت کردن نباشند و یا از نورها، صداها و بافت‌ های به خصوصی به شدت احساس ناراحتی کنند.

اوتیسم شدید می‌تواند به رفتارهای پرخاشگرانه و خشن و تکرارشونده‌ ای مانند زدن سر به دیوار یا حمله به دیگران منجر شود.

قرار گرفتن در  موقعیت های  بسیار خطرناک نیز می‌تواند به بستری شدن فرد منجر شوند.

تحقیقات نشان داده است که ۱۱ درصد افراد مبتلا به اوتیسم پیش از رسیدن به بزرگسالی بیماری‌ های متنوعی مانند صرع، اضطراب، مشکلات گوارشی یا مشکلات خواب را تجربه می کنند.

علاغم اوتیسم :

۱- مشکلات ارتباط و تعامل اجتماعی مسائل مربوط به ارتباطات، از جمله مشکلات به اشتراک‌ گذاری احساسات، به اشتراک گذاشتن علایق یا حفظ مکالمه قبلی و بعدی مشکلات ارتباط غیر کلامی، مانند مشکل در حفظ ارتباط چشمی یا خواندن زبان بدن.

دشواری در توسعه و حفظ روابط

۲- الگو های محدود یا تکراری از رفتار یا فعالیت‌ ها حرکات تکراری، جنبیدن یا الگو های گفتاری پایبندی سفت و سخت به روال‌ ها یا رفتارهای خاص ،افزایش یا کاهش حساسیت به اطلاعات حسی خاص از محیط اطراف خود مانند واکنش منفی به یک صدای خاص ،علائم یا دغدغه‌ های ثابت شدت علائم اوتیسم بسیار متغیر است.

اما نقص در مهارت­‌ های اجتماعی در افراد دچار این اختلال ثابت است.

علت اوتیسم چیست؟

علت دقیق ASD نا‌شناخته است. با این حال پزشکان فاکتورهای زیر را در بروز این بیماری موثر می‌دانند:

سابقه خانوادگی ،

جهش‌ های ژنتیکی ،

فرزندآوری در سنین بالا،

وزن کم هنگام تولد ،

قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی ،

سابقه عفونت‌های ویروسی.

درمان اوتیسم چگونه است؟

هیچ روش درمانی برای اوتیسم وجود ندارد، اما به اعتقاد کارشناسان روانشناسی و متخصصان روانپزشکی روش‌ های درمانی زیر می‌ توانند به افراد کمک کنند که حس بهتری داشته باشند: رفتار درمانی، بازی درمانی ،کار درمانی ،فیزیوتراپی ،گفتار درمانی.

معرفی چند فیلم ساخته شده درمورد اوتیسم:

1 مرد بارانی (برنده اسکار1989)

2طلوع مرکوری

3جان عزیز

4فیلم برفی

5انیمیشن ماری ومکس

6 فیلم استثنایی ها

7فیلم ایکس+ایگرگ.