حجاب،نگهبان کرامت زن است

حجاب، فراتر از یک پوشش ظاهری، نمادِ حفاظت از کرامت و شرافت زن است. این انتخاب آگاهانه، گواهی بر اصالت فرهنگی و تعهد اخلاقی است که به زن امکان می‌دهد در عین حضور فعال در جامعه، حریم شخصی و ارزش‌های درونی خود را پاس بدارد. خداوند در آیه ۵۹ سوره احزاب «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ۚ ذَٰلِکَ أَدْنَیٰ أَن یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ ۗ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا» به پیامبر اکرم (ص) دستور می‌دهد تا به زنان مؤمن توصیه کند که جلباب‌های خود را به گونه‌ای بر خود فرو اندازند که شناخته شوند و از آزار و اذیت در امان بمانند. این آیه که از سوی خداوند متعال نازل شده، نه تنها خطاب به زنان مسلمان بلکه به تمامی جوامعی است که به اهمیت حفظ کرامت و امنیت زنان اعتقاد دارند. حجاب، نه به عنوان محدودیت، بلکه به عنوان سپری برای مصونیت از نگاه‌های ابزاری و حفظ حریم انسانی زن، نقش ایفا می‌کند. این مفهوم در ادیان و فرهنگ‌های مختلف به اشکال گوناگون تأیید شده و نشان‌دهنده‌ی احترام به شخصیت زن به عنوان موجودی متعالی است. عفاف و حجاب نه یک محدودیت، بلکه بالی برای پرواز روح به سوی آرامش و کمال است. کسی که این ویژگی را در خود پرورش دهد، به قلبی مطمئن و آرام دست مییابد که در هر شرایطی سکینه و وقار خود را حفظ میکند. در حقیقت، عفاف راهی است به سوی اصلاح درون و جامعه، و گامی ضروری برای رسیدن به زندگی متعادل و توأم با سعادت است. در نهایت، حجاب، به عنوان یک انتخاب شخصی و آزادانه، می‌تواند نمادی از اعتقادات فردی، فرهنگی یا دینی باشد. در بسیاری از جوامع، حجاب به عنوان بخشی از هویت و آزادی فردی تلقی می‌شود و بسیاری از زنان آن را با اختیار و آگاهی کامل برمی‌گزینند.

معصومه نصیری مقدم