فریاد بازنشستگان سازمان بهزیستی عدالت برای قشر فراموششده
ما بازنشستگان سازمان بهزیستی، سالهاست که در سکوت رنج میبریم. رنجی که نه از بیتوجهی جامعه، بلکه از بیعدالتی سیستمهای اداری و مالی بر ما تحمیل شده است.
ما، همان کسانی هستیم که روزی با کمترین امکانات و در سختترین شرایط، به نیازمندترین قشر جامعه خدمت کردیم.
امروز، اما خود در صف نیازمندان ایستادهایم.
سالهای خدمت: از عشق تا رنج در روزگاری نه چندان دور، ما کارکنان سازمان بهزیستی، با کمترین امکانات و در شرایطی سخت، به جامعهای خدمت کردیم که کمتر کسی حاضر بود به آن توجه کند.
از کودکان بیسرپرست تا سالمندان تنها، از معلولان تا زنان و مردان معتاد طردشده، ما با عشق و تعهد، خانه به خانه و روستا به روستا، درد و رنج آنها را تسکین دادیم.
فضای کار ما، فضای شادی نبود؛ فضایی بود پر از رنج، اما با امید به بهبود زندگی دیگران.
ما با کمترین حقوق و مزایا، در سختترین شرایط کاری، خدمت کردیم. در دوران جنگ تحمیلی، با وجود تمام کمبودها، از پای ننشستیم.
ما فیزیوتراپها، مددکاران، روانشناسان، مربیان و تمام کسانی بودیم که با وجود تمام دشواریها، چرخهای خدمت بهزیستی را به حرکت درآوردیم.
*بازنشستگی: زمانی برای آرامش یا آغاز رنجی جدید؟*
امروز، اما زمانی که باید در آرامش و آسایش دوران بازنشستگی را سپری کنیم، با بیعدالتیهایی مواجه شدهایم که نه تنها آرامش، بلکه حداقلهای زندگی را نیز از ما گرفته است.
در اولین سال اجرای قانون همسانسازی حقوق، ما بازنشستگان سازمان بهزیستی، نه تنها افزایشی در حقوق خود ندیدیم، بلکه با کاهش آن نیز مواجه شدیم.
چگونه است که یک فیزیوتراپ در وزارت بهداشت، در رسته بهداشتی-درمانی قرار میگیرد و افزایش حقوق چشمگیری دریافت میکند، اما همان فیزیوتراپ در سازمان بهزیستی، در رسته اداری-خدماتی قرار گرفته و نه تنها افزایشی دریافت نمیکند، بلکه حقوقش کاهش مییابد؟
این دوگانگی و بیعدالتی، تنها یک نمونه از مشکلاتی است که ما با آن دست به گریبانیم. فریاد ما: عدالت خواهی برای قشر فراموششده ما سالهاست که برای احقاق حقوق خود تلاش کردهایم.
به درهای بسته خوردهایم و از سوی صندوق بازنشستگی کشوری و سازمان امور اداری و استخدامی، پاسخی جز سکوت و بیتوجهی دریافت نکردهایم.
ما، که روزی حامی نیازمندان بودیم، امروز خود نیازمند حمایتیم.
ما از مسئولین میخواهیم:
1. بازنگری در رستهبندی مشاغل بازنشستگان سازمان بهزیستی باید در رستههای مناسب و عادلانه قرار گیرند.
2. همسانسازی واقعی حقوق افزایش حقوق بازنشستگان متناسب با تورم و شرایط اقتصادی.
3. حمایت از سلامت بازنشستگان تأمین هزینههای درمانی و خدمات بهداشتی برای کسانی که سالها در خدمت جامعه بودند.
4. پاسخگویی مسئولین* انتظار داریم مسئولین ذیربط به جای سکوت، پاسخگو باشند و اقدامات عملی برای رفع مشکلات ما انجام دهند.
*پایان سخن* ما بازنشستگان سازمان بهزیستی، نه تنها برای خود، بلکه برای تمام کسانی که در این راه زحمت کشیدهاند، فریاد میزنیم.
این فریاد، فریاد عدالتخواهی است.
فریادی که از دل سالها رنج و خدمت برخاسته است. ما امیدواریم که این بار، صدای ما شنیده شود و مسئولین، گامی عملی برای بهبود شرایط ما بردارند.
