۱۱ ماه تأخیر در پرداخت حق پرستاری معلولان؛ دولتِ «صدای بی صدایان» یا ناشنوایان
در جامعه‌ای که عدالت و انصاف به عنوان ارکان اصلی حکمرانی مطرح می‌شوند، انتظار می‌رود دولت به عنوان نماینده مردم، به ویژه قشرهای آسیب‌پذیر و کم برخوردار، توجه ویژه‌ای داشته باشد.
اما متأسفانه، گاهی شاهد هستیم که این انتظارات برآورده نمی‌شوند و حقوق اولیه‌ای مانند حق پرستاری معلولان، که به خانواده‌های نیازمند تعلق می‌گیرد، به موقع پرداخت نمی‌شود.
۱۱ ماه از سال گذشته و دولتِ «صدای بی صدایان» هنوز مابه‌التفاوت افزایش حق پرستاری معلولان را که مربوط به ۶ ماه نخست سال است، پرداخت نکرده است.
این تأخیر نه تنها مشکلات مالی خانواده‌های دارای معلول را تشدید می‌کند، بلکه نشان‌دهنده بی‌توجهی به نیازهای اساسی این قشر از جامعه است.
چرا این اتفاق رخ داده است؟ پاسخ ساده است: مستضعفان مدافعی در حاکمیت ندارند.
زمانی که صدای ضعیف‌ترین اقشار جامعه در ساختارهای تصمیم‌گیری شنیده نمی‌شود، طبیعی است که حقوق آنان نیز نادیده گرفته شود.
این مسئله نه تنها عدالت اجتماعی را زیر سؤال می‌برد، بلکه اعتماد عمومی به دولت را نیز تضعیف می‌کند.
دولت باید به تعهدات خود در قبال خانواده‌های دارای معلول عمل کند.
پرداخت به موقع حق پرستاری معلولان نه تنها یک وظیفه قانونی است، بلکه مسئولیتی اخلاقی و انسانی است که نباید از آن غافل شد.
خانواده‌هایی که در تصویر می‌بینید، نماینده هزاران خانواده‌ای هستند که در سکوت رنج می‌کشند و منتظرند تا دولت به وعده‌های خود عمل کند.
پست مربوط به حق پرستاری و آیدی ایکس مسئولان باید به عنوان یادآوری به دست‌اندرکاران ارسال شود تا آن‌ها را نسبت به این مسئله حساس کند.
امیدواریم با پیگیری‌های مداوم، شاهد تحقق عدالت و رسیدگی به موقع به نیازهای مستضعفان باشیم.
وفاق واقعی زمانی محقق می‌شود که همه اقشار جامعه، به ویژه قشرهای ضعیف و نیازمند، از حقوق خود بهره‌مند شوند.
این مسئولیت بر دوش همه ماست، اما دولت به عنوان نهاد حاکمیتی، نقش کلیدی در این زمینه دارد.
امید است با توجه بیشتر به این موضوع، شاهد بهبود شرایط زندگی معلولان و خانواده‌های آنان باشیم.
