فریاد بیپاسخ
معلولان در بحران کمبود و گرانی لوازم بهداشتی
جان در خطر
معلولان بسترگرا در ایران در شرایطی بحرانی به سر میبرند.
جان آنها در خطر است، فریادشان بیپاسخ میماند و گویی هیچ کس صدای آنها را نمیشنود.
موضوع از این قرار است که، سازمان بهزیستی ماهانه مبلغ ۶۰۰ هزار تومان بابت کمک هزینه لوازم بهداشتی به معلولان آسیب نخاعی و بسترگرا پرداخت میکند.
و اما چند تکته پیرامون این کمک هزینه؛
۱. کمک هزینه ۶۰۰ هزار تومانی تنها ۱۰ درصد از هزینههای لوازم بهداشتی معلولان بسترگرا را پوشش میدهد در حالی که تامین لوازم بهداشتی برای یک فرد آسیب نخاعی یا بسترگرا، حداقل ۶_۷ میلیون تومان در ماه هزینه دارد.
۲. کمک هزینه لوازم بهداشتی با کذشت سه ماه از سال، هنوز افزایشی نیافته در حالی که طی یک هفته اخیر، قیمت این لوازم حدود ۱۵ درصد گرانتر شده است.
۳. صف انتظار برای دریافت همین کمکهزینه ناچیز نیز طولانیتر شده و معلولان زیادی منتظر دریافت این کمک هزینه هستند.
۴. کمکهزینه اردیبهشت ماه تا انتشار این پست پرداخت نشده است.
عدم دسترسی به موقع به لوازم بهداشتی، عواقب جبرانناپذیری برای این افراد به دنبال دارد. عفونتهای شدید، زخم بستر، مشکلات گوارشی و ادراری، و حتی مرگ، بخشی از این خطرات هستند.
سال گذشته زمانی که خبر فوت 170 نفر از اعضای یک انجمن به دلیل کمبود لوازم بهداشتی رسانهای شد، بهزیستی با تهدید آن انجمن را وادار به تصحیح خبر کرد و البته چون خبر صحت داشت، همچنان در بستر اینترنت موجود است.
اما هدف از کتمان آمار مرگ و میر معلولان به دلیل کمبود لوازم بهداشتی چیست؟
بهزیستی با لاپوشانی این موضوع، سعی در پنهان کردن ناکارآمدی خود و دولت در قبال این معضل دارد. دولت بودجه کافی را برای تامین لوازم بهداشتی مورد نیاز معلولان اختصاص نمیدهد و بهزیستی نیز به جای حل مشکل، آمار واقعی مرگ و میر را پنهان میکند.
این خبر نشاندهنده عمق فاجعهای است که معلولان در ایران با آن روبرو هستند. ضروری است که رسانهها و افکار عمومی به این موضوع توجه کنند و از مسئولان ذیربط خواستار حل این معضل حیاتی شوند.
