کنار نشستن و نظاره گر بودن جهت تنبیه حاکمیت و تحریم انتخابات، کنش سیاسی نیست

عامل دوم نارضایتی فعلی، تبعیض و عدم شایسته سالاری در رسیدن به حق خود و قیم مآبی عده ای تند رو که به خود اجازه داده اند به جای مردم صحبت کنند و با تزویر و نفاق صلاح و مصلحت خود را صلاح و مصلحت مردم معرفی کنند و از نمایندگی مردم سوء استفاده کنند و به جای آنان تصمیم بگیرند و عملکرد آنان برعلیه اکثریت و موجب  زیان مردم گردیده است. ومردم احساس کنند حضور آنان در صندوق رای تاثیری در انتخابات افراد شایسته و اصلح نخواهد داشت. ولی اینجانب به عنوان یک کارشناس اقتصادی که بیست و سه سال در بخش خصوصی مشغول به کار بوده ام و تاکنون هیچ پست دولتی نداشته و از این شرایط آسیب جدی دیده ام،  با صدای بلند و رسا فریاد می زنم که بهترین و مهم ترین راه ایجاد تغییر  به شکل منطقی و معقول و آرام حضور پای صندوق های رای می باشد و این را همه باید بدانیم، که نظام های که اعتنایی به رای مردم نمی کنند یا ماهیتا توتالیتر( تمامیت خواه) هستند، اساسا مشارکت مردم را نوعی اپوزسيون می دانند و اجازه نمی دهند در سرنوشت خود نقشی داشته باشند و باید بدانیم، عدم حضور یعنی انتخاب فردی ناآشنا به اصول کشور داری که چه به صورت مستقیم و چه به صورت غیر مستقیم بر زندگی مردم تاثیرات عمیقی خواهد گذاشت و عدم مشارکت و بی تفاوت بودن یعنی سیاستی روی کار خواهد آمد که می تواند اقتصاد و معیشت مردم ، فرهنگ، روابط و… را با مشکل مواجه کند . لذا، مسئولان باید تلاش کنندکه مردم احساس کنند که نظر آنان از دل صندوق آرا بیرون می آید و از تکرار اشتباهات گذشته پرهیز نمایند. و از طرفی مردم بخصوص جوانان باید بدانند که روش اعتراضی باید معقول باشد و منشا اثر باشد. اگر نسبت به یک سیاست یا مدیریت اعتراضی دارند،  برای اصلاح وضعیت کنونی، باید از حق قانونی و شرعی خود استفاده کرده و اوضاع را به نفع خود تغییر دهند . فرصتی که قانونا و شرعا برای ما مهیاست صندوق رأی است.