سوار بر رأی مردم به سمت قدرت یا عدالت؟

اشخاصی هستند که ادعا می‌کنند می‌خواهند نماینده مردم برای دفاع از حقانیت آنان در جامعه باشند. آیا واقعا اینگونه است ؟

بیایید تصور کنیم از هر خانواده یک نفر به عنوان نماینده برای بازگو کردن و دفاع از حقوق خانه و خانواده خود در جامعه برگزیده می‌شود.

نماینده یک خانواده قول‌ های فراوانی مبنی بر حمایت از آنان میدهد، اما غافل از اینکه این وعده و وعید ها اصلاً خالصانه نمی‌باشند.

هدف این شخص نه خانواده بلکه صرفاً خودنمایی ، جامعه عمل پوشاندن بر خواسته‌های خود و قدرت طلبی می باشد، این موقعیت را نردبانی می‌کند تا بر سقف آرزوهای خود نزدیک یا برسد.

انقدر این خودخواهی‌ها بزرگ می‌شوند که گویی اصلاً فراموش می‌کند خانواده‌ای دارد چه برسد به اینکه خود را نماینده آنان خطاب کند.

وقتی صدمه‌ای بر خانه و خانواده‌اش وارد می شود گویی اصلا متوجه نشده است.

از طرفی دیگر فردی نماینده خانواده دیگر دلسوزانه و در همه حال در اندیشه دفاع از حقوق خانواده خویش می باشد و آن را همیشه مسئولیت خود تلقی می نماید.

هنگامی که خانه و اعضای خانواده وی با مشکلی روبرو شود قلبش به درد آمده و خود را مسئول می‌داند و درصدد رفع آن کوشاست.

اشخاصی هستند که ادعا می‌کنند می‌خواهند نماینده مردم برای دفاع از حقانیت آنان در جامعه باشند.

آیا واقعا اینگونه است ؟

آنها می‌خواهند نماینده‌ای از طرف ملت باشند یا اعضایی از مجلس؟

این افراد با سوار شدن بر رای مردم قصد دارند به کدام سمت بروند؟

به سمت تحقق نیازها و امیال خود؟

یا به سمت منافع مردم و کشور؟

آیا آنان میتوانند سنگینی این بار را بر دوش خود تحمل کرده و چهار سال حمل کنند؟

یا آن را بر زمین خواهند گذارد.؟

به دلیل اینکه نمی‌خواهند رای هیچ کسی را از دست دهند به دورترین مناطق ره سپار می شوند، ادعا می‌کنند که مشکلات آنان را می شنوند و همه چیز را به دقت می‌بینند، و هرکس بیان می کند می تواند بهترین انتخاب مردم باشد.

اما هنگامی که پای در سرزمین قدرت می‌گذارند اولویت‌ها تغییر می‌کند وقتی حقوق این افراد در حال پایمال شدن است گوشی برای شنیدن وجود ندارد ، چشم‌هایشان نیز نمی‌خواهد این گونه چیزها را ببیند زمانی که باید از حقوق آنان دفاع کنند زبانشان مخفی می ماند.

چشم و گوش بسته ماندن بهترین انتخاب می‌شود. اینکه تصمیمات آنان چه بر سر مردم می‌آورد اصلاً مهم نیست چیزی که مهم است من و خواسته های من است.

برای رسیدن به قله‌های آرزوهایم کافیست رویاهای مردم را دوباره برایشان بازگو کنم و به دروغ بگویم آن کسی که می‌تواند این آرزوها را تحقق ببخشد من هستم، آنها باور می‌کنند در حالی که من به دنبال تعبیر خواب‌های خویش می‌باشم و این را بلند فریاد می‌زنم طوری که همه بشنوند.

اما خودم نه. من به این وسیله به قله‌ای که می‌خواهم می‌رسم، و دیگر نیازی نیست به پایین نگاه کنم و کسی را ببینم و آنچه از طرف من به آنان می‌رسد سنگ‌های ریز و درشتی است که از زیر پایم می‌لغزند و به سمت آنها روانه می‌شوند.

امید روشندلان

لینک کوتاه

سوار بر رأی مردم به سمت قدرت یا عدالت؟

برچسب ها :سوار، بر رآی، مردم،به سمت، قدرت، یا عدالت؟،