تدوین و تصویب ناشیانه آئین نامه در کابینه دولت محرومان
امید روشندلان
هیات وزیران در جلسه ۸ شهریور سال جاری به پیشنهاد وزارت کشور “آیین نامه اجرایی حمل و نقل دانش آموزان” را تصویب و معاون اول رئیس جمهور نیز آن را در تاریخ ۱۴ شهریور به وزارت کشور، وزارت آموزش و پرورش و فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران ابلاغ کرد.
در ذیل ماده ۸ تحت عنوان شرایط و ضوابط ناوگان دانش آموزی در تبصره ۴ آمده است که «شهرداری ها و سازمان بهزیستی کشور حسب مورد مکلف به مناسبسازی ناوگان فعال در حوزه حمل و نقل دانشآموزان استثنایی میباشند»
همچنین در ماده ۳۶ آمده است که «دولت مکلف است بر اساس ماده ۵ قانون حمایت از حقوق معلولان هزینههای مربوط به تامین حمل و نقل دانشآموزان استثنایی را در اختیار شهرداریها و سازمان بهزیستی کشور قرار دهد.»
ظاهرا نویسندگان و تصویب کنندگان این آییننامه کوچکترین اطلاعی از وظایف بهزیستی و قانون حمایت از حقوق معلولان ندارند. چرا که در خصوص مناسبسازی ناوگان حمل و نقل در هیچ قانونی برای بهزیستی وظیفهای تعریف نشده است.
بر اساس ماده ۵ قانون، مناسبسازی ایستگاهها و تاسیسات سامانهها و ناوگان حمل و نقل درون شهری و ایجاد سامانههای حمل و نقل ویژه افراد دارای معلولیت به عهده شهرداریها است.
همچنین بر اساس تبصره ۲ همین ماده اعتبارات ایاب و ذهاب در اعتبارات بودجه سالانه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی لحاظ میگردد.
معلوم نیست که آیا بهزیستی در تدوین این آییننامه مورد مشورت قرار گرفته است یا نه، اما قدر مسلم این است که در وزارت کشور و وزارت آموزش و پرورش افرادی برای معلولان تصمیمگیری میکنند که هیچ اطلاعی از قوانين بالادستی ندارند! و بدتر این که معلولان به عنوان جامعه هدف را نیز مورد مشورت قرار نمیدهند.
حداقل انتظار از معاون اول محترم رئیس جمهور به عنوان “رئیس کمیته هماهنگی و نظارت بر اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان” این است که در زمان تصویب قوانینی مرتبط با افراد دارای معلولیت نظر سازمان بهزیستی کشور و شبکههای ملی تشکلهای مردم نهاد افراد دارای معلولیت را نیز جویا شوند!
