بس کنید این شهر و شهرستان سازی را

بس کنید این شهر و شهرستان سازی را ،

دست از سر روستاهای سلطانیه بردارید !

در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد بود که کارگزارانی جوان ، احساساتی و کم تجربه ، آنهم به اشتباه ، در برخی مسندها قرار گرفتند  و با بهره گیری از ذهنی بسته و دگم ، اندیشه های مسموم را در حوزه ی کارگزاری تزریق نمودند که تا همین الان در تب و تاب مجادله و مواجهه ی با آنها در رنج و عذاب هستیم ! گاه این افراد ، منت بر سر مردم بخشهایی از منطقه ی ابهررود گذاشتند و برای پست و میز تراشی برای خود ( که ناشی از جاه طلبی های تمام نشدنی آنان بوده ) به زمین و زمان چنگ انداختند تا به شهر و شهرستان سازی اقدام بکنند.

در این راه حتی از جمع کردن طومار و برگزاری جلسات و‌ وساطت قرار دادن مسوولیتی همچون خود ، دریغ و ابا نکردند !  با تصور گل و بلبل شدن وضعیت شهری ، اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی خرم دره پس از شهرستان شدن ،  شهرستان سلطانیه اختراع کردند، امروز بعضی از این بزرگان مجلسی منّت گذاشته اند ، کمک کرده اند تا با شهرسازی از روستاهای کم برخوردار ، برای خود. رای انتخاباتی بتراشند، فردا همین شهرهای نوظهوری که بدنبالش هستند ، خواهان الحاق صائین قلعه به خود خواهند شد، فعلاً مسابقه شده! هر روز یک شهر و شهرستان جدید می سازند، اگر به این بازی پایان ندهند، دیر نخواهد بود که شاهد جدا سازی هیدج و صایین قلعه از جغرافیای شهرستان ابهر خواهیم شد، و این کار یعنی همان پاشیدن تخم تفرقه و چنددستگی که به نفع هیچ کس جز رای سازی برای برخی نمایندگان و یا آنانی که در سر فکر کاندیداتوری را می پرورانند نیست و البته که به یک راه و رسم نامیمون برای کاندیداهای دوره های بعد مجلس تبدیل خواهد شد !

فونداسیون این قضیه در منطقه ی ما ، در محافل سیاسی مرکز استان ریخته می شود و خود این ، ناشی از توهم از دست دادن ابهر و درآمد های ناشی از صنایع تولیدی و صنعتی آن برای مرکز استان هست که پیشترها ، تجربه ی آن را در استان شدن قزوین و محروم شدن زنجان از مرکزیت صنایع مستقر در قزوین و بویژه در تاکستان بوده و لذا زنجان نشینان ، دائما نگران جداشدن ابهر از زنجان و الحاقش به قزوین هستند که این نیز ناشی از رفتار و عملکرد ناعادلانه ی همانان هست والا که ابهری جماعت بدنبال مرزکشی بین منطقه نیست . حجم قابل توجهی از جمعیّت کل استان در شرق استان ( منطقه ی ابهررود) ساکن هستند، چه بساطی در دولت های قبلی که به راه نیفتاد! تکه ای از ابهر جداسازی شد ، و نام شهرستان خرم دره را بخود گرفت که همین الان کوهی از مشکلات شهری برای مردمانش تلنبار شده و پس از آن نیز تکه ای دیگر تحت عنوان شهرستان سلطانیه ، و گر چه این بازی برای کل منطقه آب نشد، امّا برای بعضی ها نان وآب هم شد !

حالا آنها که دل شان برای منطقه می سوزد، از ترس اوج گیری دوباره جداسازی ها و کوچک سازی ها، دست پاچه هم می شوند. ما شهرهای هیدج و صایین قلعه و روستاهای بزرگی همچون قروه و الگذیر و …را در شهرستان ابهر  داریم؛ که مردمانش ، ساکت و آرام و نجیبانه دم فرو بسته اند، تا کی پدر آمرزیده دیگری بیاید و آتش آنجا را هم روشن کند، خدا می داند؟!  این بازی رای سازی در منطقه ، دارد به جاهای باریک کشیده می شود!

ما گرفتار شدیم که این اذان را می شنویم، بگوئیم اذان خرم دره است یا اذان ابهر ، و اگر خدای ناکرده اشتباه کنیم و مرز ابهر و خرم دره را لگد کنیم…!

ابهر – بزرگترین و سیاسی ترین شهرستان استان – را شیر بی یال ودم و اِشکم کرده اند. باز ابهر باید ساکت بنشیند و هر روز شاهد مرگ خود باشد که به شال و کلاه کسی بر نخورد. این بازی در روستاهای کم برخوردار و توسعه نیافته ی اطراف سلطانیه هم جان گرفته، شهرها یکی بعد از دیگری زائیده می شوند،

فردا دعوای شهرهای هیدج و صایین قلعه و غیره و غیره را چه کسی می خواهد سامان بدهد؟ حالا و کم کم بازی خطرناک شهر سازی و شهر بازی در مابین دو شهرستان ابهر و خرم دره مجددا در دستور کار عده ای قرار گرفته و متاسفانه دائما نیز در حال اوج گیری است ! مرز بین شهرها و دعوای بین شهری این دو شهرستان  را چه باید کرد؟ مگر فتنه غیر از این است که بین مردم تفرقه و چند دستگی و دشمنی و کینه و عداوت درست کنند؟

 روستا را به شهر تبدیل کردن هیچ شاهکاری نیست، هیچ خدمتی به مردم آن روستا نیست، اگر از نظر اداری و تقسیم بودجه و سهم خواهی و ارث بری است که راه نجات بن بست و نابسامانی و عقب ماندگی این بازی نیست.