جلیل نصیری مقدم

غیبت فرماندار زنجان در نخستین جلسه ستاد مناسب‌ سازی؛ جلساتی برای رفع تکلیف یا گامی واقعی به‌ سوی حقوق معلولان؟

–

نخستین جلسه دبیرخانه ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب‌سازی شهرستان زنجان در سال ۱۴۰۴؛ جلساتی بدون خروجی محسوس برای معلولین؟

به گزارش پایگاه خبری  امید روشندلان ، نخستین جلسه دبیرخانه ستاد هماهنگی و پیگیری مناسب‌سازی بهزیستی شهرستان زنجان در سال ۱۴۰۴، صبح روز دوشنبه ۱۲ خرداد، در سالن کوثر فرمانداری زنجان برگزار شد؛ جلسه‌ای که علی‌رغم اهمیت بالای آن برای تحقق حقوق شهروندی، بدون حضور دبیر ستاد ـ جناب آقای فرماندار ـ برگزار شد.

همچنین بخش قابل توجهی از مسئولین دستگاه‌های اجرایی، به‌جای حضور مستقیم، نمایندگانی در سطح کارشناسی یا معاونت را به جلسه اعزام کرده بودند و برخی از نهادها نیز اساساً در جلسه شرکت نکردند.

این غیبت‌ها و بی‌ توجهی‌ ها در حالی رخ می‌دهد که در بسیاری دیگر از جلسات که منافع سیاسی، مالی یا تبلیغاتی دارند، شاهد حضور پررنگ و فعال مدیران هستیم.

این رفتار دوگانه باعث ایجاد این پرسش جدی در افکار عمومی شده است: آیا معلولین انسان نیستند؟

آیا چون صدای مطالبه‌گری‌شان به گوش نمی‌رسد، یا از منظر برخی مسئولین «سودی» برایشان ندارد، باید نادیده گرفته شوند؟ متأسفانه این رفتارها بی‌پاسخ نمانده و نشانه‌ای از عدم اولویت‌ دهی به مسائل مرتبط با معلولین در مدیریت شهری و اداری است.

اگر واقعاً جلسات ستاد مناسب‌سازی به خروجی‌های مشخص و مؤثر منتهی شده‌اند، این پرسش باقی می‌ماند: چرا خیابان مجاور اداره بهزیستی شهرستان زنجان که باید الگوی دسترس‌پذیری باشد، خود به یکی از معضلات تبدیل شده است؟

پیاده‌رو این خیابان توسط مغازه‌داران با اجناس، رمپ‌های نامناسب، و حتی نمایشگاه خودرو اشغال شده و رفت‌وآمد برای افراد دارای معلولیت، سالمندان یا حتی شهروندان عادی با دشواری همراه است.

چگونه می‌توان از نتیجه‌ بخش بودن این جلسات سخن گفت، در حالی که محیط اطراف خود اداره بهزیستی، هنوز فاقد حداقل‌ های مناسب‌سازی است؟

از سوی دیگر، محل برگزاری مکرر جلسات ستاد ـ یعنی سالن کوثر فرمانداری ـ نیز هنوز آیتم‌های ابتدایی مناسب‌سازی را ندارد. اگر سال‌ ها جلسه و مصوبه، حتی به اصلاح محیط همین سالن منجر نشده، چگونه می‌توان به تحقق مناسب‌سازی در سطح شهر امیدوار بود؟

نتیجه ملموس چندین سال جلسه و نشست، به‌ جز چند سنگ‌فرش برای نابینایان که آن هم با اشکالات جدی در اجرا مواجه است، چیز دیگری نبوده است.

این وضعیت نیاز به بازنگری جدی در عملکرد، مسئولیت‌پذیری و پیگیری خروجی‌های جلسات دارد.

در پایان جلسه، حاضران خواستار تقویت نظارت، اجرای عملیاتی مصوبات، و تغییر نگاه مدیران نسبت به مسئله مناسب‌سازی شدند.

بی‌تردید، ادامه مسیر با همین رویکرد، صرفاً تکرار جلساتی بی‌ثمر خواهد بود.