آموزش و پرورش را به مطالبه عمومی تبدیل کنیم
آموزش و پرورش نقش بی بدیلی در توسعه پایدار ایفا می‌کند.
اساساً تمامی جوامع توسعه یافته دارای نظام تعلیم و تربیت توسعه یافته ای هستند.
آموزش و پرورش مهمترین نهادی است که زمینه ساز توسعه کشور بوده و وظیفه انتقال باورها، ارزش‌ها، رفتارها، گرایش‌ها، دانش‌ها و مهارت‌ها را به نسل جدید دارد؛ دستگاه تعلیم و تربیت برای تحقق این مهم نیازمند همراهی، همکاری و یکدلی تمام ارکان کشور می‌باشد.
یقیناً تا زمانی که آموزش و پرورش به مسئله اول دولت تبدیل نشود امکان تحقق اهداف آن میسر نیست و قطعاً این موضوع زمانی به عنوان مسئله اول دولت‌ها تبدیل می‌شود که مسئله اول ملت‌ها و مردم باشد.
آموزش و پرورش با چالش های عمده‌ای مواجه است، از کمبود فضاهای آموزشی، کمبود نیروی آموزشی، کمبود اعتبارات و سرانه‌های تخصیصی، وضعیت نامناسب بسیاری از فضاهای آموزشی و پرورشی و … اما این چالش‌ها چه زمانی مرتفع می‌شود؟ و اساساً با رویکردهای فعلی آیا می‌توان انتظار تغییر و تحول و پایان چالش‌های اساسی آن را متصور بود؟ تا زمانی که آموزش و پرورش به عنوان مطالبه عمومی مطرح نباشد و مردم دنبال تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش پویا نباشند چنین چیزی تحقق نخواهد یافت.
به زعم نگارنده، آموزش و پرورش زمانی به پویایی خواهد رسید که موضوع تعلیم و تربیت به دغدغه عمومی و مطالبه همگانی تبدیل شود در غیر این صورت نمی‌توان انتظار تغییر مطلوب داشت.
متاسفانه در شرایط فعلی، آموزش و پرورش برای بسیاری از مردم اولویت نیست. برای نمونه در همین شهر زنجان می‌بینیم که شهرک‌های جدید بسیاری در حال احداث می‌باشد، مثل کوی زیتون با نزدیک به ۹ هزار واحد مسکونی که تقریباً اغلب واحدها تحویل شده یا در آستانه تحویل قرار دارد اما دریغ از حتی یک کلاس درس که در این منطقه ساخته شود؛ قسمت دردناک قضیه این است که هیچکدام از ساکنین و خریداران این واحدها، تاکنون نپرسیده اند پس دانش آموزان ساکن در این کوی کجا باید درس بخوانند؟
یعنی مطالبه‌ای از طرف مردم انجام نشده است. در حالی که لازم بود تا در کنار ساخت واحدهای مسکونی مدرسه نیز ساخته می‌شد.
اما انگار کسی به فکر مدرسه نیست؛ مردمی که بارها برای بالا بودن نرخ تسهیلات مسکن ملی و به تاخیر افتادن تحویل واحدها اعتراض و شکایت کرده‌اند حتی یک بار هم از خود و مسئولین نپرسیده اند که فرزندانمان کجا تحصیل خواهند کرد؟
آیا در کنار مسکن‌هایی که ساخته شده مدرسه هم احداث شده یا نه؟
به نظر می‌رسد همه منتظر خواهند ماند تا تابستان از راه رسیده، موعد ثبت نام فرا برسد و سپس دنبال مدرسه بگردند آنگاه خواهند دید در اطرافشان مدرسه‌ای نیست و مجبور هستند فرزندان خود را برای ادامه ی تحصیل به شهرک‌های اطراف این کوی بفرستند.
چرا این اتفاق افتاده است؟
به نظر می رسد علت اصلی قضیه این موضوع است که تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش اولویت اول مردم نبوده است.
باید دنبال این بحث مهم بود که چگونه می‌توان آموزش و پرورش را به دغدغه عمومی تبدیل کرد؟
چطور می‌توان تعلیم و تربیت را به خواست همگانی و مطالبه عمومی بدل کرد؟
یقیناً رسانه‌های جمعی، فضای مجازی و در راس آنها صدا و سیما و صد البته اصحاب رسانه و فرهنگ نقش بی بدیلی دارند که انتظار می‌رود برای ایجاد و تعمیق این فرهنگ مهم و حیاتی آستین‌ها را بالا بزنند تا شاید سال‌های بعد مردم شاهد رشد و رونق تعلیم و تربیت باشند.
فراموش نکنیم راه توسعه پایدار کشور از دروازه آموزش و پرورش می‌گذرد و اگر دغدغه توسعه داریم و دنبال توسعه همگانی و همه جانبه هستیم باید بدانیم که چاره‌ای جز توجه به نظام تعلیم و تربیت نداریم.
تا زمانی که نظام تعلیم و تربیت توسعه یافته نداشته باشیم کشور توسعه یافته هم نخواهیم داشت.
تاکیدات اخیر مقام معظم رهبری، مبنی بر ضرورت سرمایه گذاری در آموزش و پرورش و تاکید چند باره بر این مهم که «هرچه برای آموزش و پرورش سرمایه‌گذاری کنیم، هزینه نیست، ایجاد یک زمینه برای سودِ چند برابر است» و تلاش و اهتمام ویژه رئیس جمهور محترم بر توجه بیش از پیش به مقوله آموزش و پرورش بارقه های امید را برای اصلاح وضع موجود زنده نموده است، اما این مسئله و این پازل زمانی تکمیل خواهد شد که مقوله آموزش و پرورش، تبدیل به یک مطالبه عمومی گردد.
به امید آن روز انشالله
دکتر علی بیات مدیر آموزش و پرورش ناحیه یک زنجان
