ملاک های ارزیابی و مولفه های اصلی انتخاب استانداران در دولت چهاردهم
دولت‌ها در راستای تمرکز زدایی، بهبود کیفیت، افزایش کارایی و اثربخشی فعالیت‌های تحت نظر دولت در استان های مختلف، با پیشنهاد وزیر کشور و تایید هیئت دولت و باامضای رئیس جمهور و وزیرکشور، استانداران را به عنوان بالاترین مقام اجرایی در هر استان را انتخاب می نمایند، که بتوانند اهداف و برنامه‌های تعیین شده و مصوب دولت را درسطح قابل قبولی اجرا نمایند و عملکرد این استانداران در مجموع و در سطح کشور تضمین کننده عملکرد نهائی قوه مجریه خواهد بود.
لذا دستیابی به اهداف، ارتباط مستقيمي با ارزيابي مستمر، مطلوب و اثربخش عملکرد این مقام عالی در هر استان خواهد داشت.
به نظر می رسد ارزیابی نامطلوب، ناقص و غالبا با دلایل سیاسی و امنیتی از عوامل عمده ناکارآمدی قوه مجریه در این سالها بوده است.
بطوریکه انتخاب استانداران بدون ارزشیابی و صرفا به دلایل سياسي و امنیتی و بدون در نظر گرفتن سوابق مدیریت اجرایی ظلم بزرگی در حق مردم آن منطقه می باشد.
سئوال اساسی اینکه : چرا باید ظرفیت های همچون شایستگی، کارآمدی و تخصص در سطح کشور فدای مصالح کوتاه مدت سیاسی ، امنیتی و جناحی شود؟
یقینا دولت چهاردهم جهت برون رفت از وضعیت فعلی و فارغ از مسائل سیاسی و جناحی باید به دنبال یک الگوی منطقی و سيستم ارزشیابی عملکرد بر اساس داده های واقعی افراد نسبت به انتخاب استانداران اقدام نماید.
از زوایه دیگر توجه به کارایی، تخصص، دانش و مهارت حرفه ای، ویژگی های شخصیتی، قدرت نفوذ و تحلیل مسائل، صراحت گفتار و رفتار در انتخاب استانداران و مدیران دستگاهها، بسیار حائز اهمیت بوده ، تا مانع از هدر رفتن منابع کمیاب بخش دولتی گردد.
پشنهاد می گردد مباحث ذیل با توجه به مطالعه تحقیقات علمی، در ارزشیابی استانداران در دولت چهاردهم مد نظر قرار گیرد:
۱- دانش جغرافیایی: شناخت قلمرو مکانی، درک ساختار جغرافیایی منطقه، آگاهی از توانمندیها ی خاص منطقه، توان تحلیل قابلیت های منطقه، توجه به محیط زیست منطقه
۲- شناخت و آگاهی فرهنگی: شناخت آسیب های اجتماعی و اعتقاد به فقر زدایی، توان قومیت شناسی، درک تضادهای اجتماعی منطقه، هویت شناسی
۳- بلوغ اجتماعی: شناخت بستر های رشد اجتماعی، شناخت و تحلیل راهکارهای گسترش آموزش و پرورش، اهمیت دادن به ورزش جوانان و ورزش همگانی، سطح بهداشت عمومی، توجه به آموزش عالی، ترویج فرهنگ مطالعه و پژوهش
۴- ادراک سیاسی: شناخت نسبت به چالش های امنیتی، تضادهای قومی، اختلافات مذهبی، توجه به احزاب، تعامل با فعالان سیاسی و رسانه‌ها، روابط سیاسی فرامنطقه‌ای، هماهنگی نیروهای تحت امر
۵-توجه به رشد اقتصادی: آشنا به ظرفیت های اقتصادی منطقه، برنامه ریزی برای توسعه، اهداف اقتصادی، تقویت مزیت رقابتی منطقه، تعامل با فعالین اقتصادی و جذب سرمایه گذاران بومی و غیر بومی، توان رقابت اقتصادی درجهت پیشبرد اهداف اقتصادی
۶- تلاش در جهت جلب رضایت ذینفعان از جمله هیئت دولت، قوه قضائیه، رضایت شهروندان، آرامش و آسایش کارکنان دستگاهها
۷-بالا بردن سطح امنیت استان، آسایش شهروندان، کاهش سطح جرم و جنایت شهری، کاهش حجم تخلفات اداری و فساد
۸- تلاش در جهت بالا بردن سرمایه اجتماعی: رشد و تعالی سطح اعتماد شهروندان، ارتباط و تعامل و جذب نسل جدید، اجرای تعهدات و وعده ها، ترویج هویت مشترک، رهبری مدنی، توسعه مشارکت مدنی، روحیه داوطلبی و پیشگامی
۹- اعتقاد به توسعه رفاهی: دسترسی شهروندان به امکانات رفاهی، توسعه امکانات تفریحی، توسعه سیستم های حمل و نقل عمومی، فراهم سازی و توسعه زیر ساخت های شهری
۱۰- مشارکت سیاسی: برگزاری انتخابات و همه پرسی های عمومی، شرکت در انجمن ها، اعتقاد به رای اکثریت، تعامل با رسانه ها و اطلاع رسانی به موقع و با کیفیت خدمات و اقدامات دولت
۱۱- تعاملگرا: ارتباط مستمربا وزارتخانه‌ها، مدیران استانی، همکاران و مردم، تعامل با سایر مناطق
۱۲- تلاش در جهت افزایش بهره وری در بخش های مختلف: افزایش کارایی، سودآوری، درصد تحقق اهداف و بازدهی برنامه ها و ایجاد شفافیت هرچه بیشتر.
کارشناس اقتصادی داود محمدی ورجوشانی