حمایت نمایشی از معلولان
امید روشندلان
حمایت نمایشی از معلولان
روز گذشته، کلیات لایحه بودجه سال ۱۴۰۳ منتشر شد. در متن منتشر شده، تنها در بند «ب» ماده ۳ تبصره ۱۶ به معلولان شدید و خیلی شدید اشاره شده است.
بر اساس این تبصره، سازمان بهزیستی مکلف شده در سال آینده به معلولان شدید و خیلی شدید فاقد شغل و درآمد، کمک هزینه معیشتی به میزانی که هیئت وزیران تصویب کند، پرداخت نماید.
این تبصره، کپی بند «ب» تبصره ۱۲ قانون بودجه سال جاری(۱۴۰۲) است که مجلس، میزان کمک هزینه را تا سقف ۵ میلیون تومان تعیین کرد
اما با ایراد شورای نگهبان(عدم تعیین منابع مالی)، میزان کمک هزینه معیشت مشمولان مصوبه را به هیئت وزیران واگذار کرد.
با این حال، تا به امروز که ۹ ماه از سال گذشته، هیئت وزیران هنوز آئین نامه اجرایی مربوط به معلولان را که در بند «ب» تبصره ۱۲ قانون بودجه ۱۴۰۲ ذکر شده، حتی تدوین هم نکرده است.
این در حالی است که آئین نامه اجرایی همین مصوبه در خصوص جانبازان، ایثارگران و رزمندگان را خردادماه برای اجرا ابلاغ نموده است.
بر همین اساس برای جانبازان، آزادگان و رزمندگان و افراد تحت تکفل آنها، با لحاظ شدت جانبازی و دهک درآمدی، از ۵ میلیون تا ۶/۵ میلیون تومان کمک هزینه معیشتی در نظر گرفته شده است.
عدم تدوین و ابلاغ آئین نامه اجرایی مصوبه فوق، نشان دهنده ظلم و تبعیض آشکار در حق معلولان است.
در حالی که جانبازان، ایثارگران و رزمندگان، با توجه به میزان جانبازی و دهک درآمدی، از ۵ میلیون تا ۶/۵ میلیون تومان کمک هزینه معیشتی دریافت می‌کنند،
معلولان شدید و خیلی شدید که از نظر جسمی و روحی توانمندی کمتری دارند، تنها ۲۲۰ هزار نفر از آنها مشمول دریافت کمک هزینه معیشتی می‌شوند و آن هم تنها ۲۷۳ هزار تومان.
این تبعیض ناجوانمردانه، نشان‌دهنده بی‌عدالتی و نابرابری در جامعه است.
اما نکته مهم‌تر، عدم پیگیری جدی بهزیستی و عدم اراده دولت برای اجرای مصوبات قانونی است.
چرا دولت و بهزیستی، در طول ۹ ماه گذشته، اقدامی جدی برای تدوین آئین نامه اجرایی و اجرای کامل مصوبه مجلس در خصوص کمک هزینه معیشتی معلولان شدید و خیلی شدید انجام نداده‌اند؟!
مجلس انقلابی، که مدعی است نماینده مردم است و بر اجرای مصوبات نظارت می‌کند، چگونه از عدم اجرای مصوبات خود در خصوص معلولان بی‌اطلاع است؟!
آیا مجلس، به دلیل عدم پیگیری بهزیستی و دولت، از این موضوع اطلاعی ندارد؟
یا اینکه، به دلیل ناکارآمدی و بی مسئولیتی خود، قادر به پیگیری این موضوع نیست؟!
پاسخ به این سوالات، روشنگر نقش مجلس در نظارت بر اجرای مصوبات است.
اگر مجلس، به وظیفه نظارتی خود عمل می‌کرد، می‌توانست از عدم اجرای مصوبه خود در خصوص معلولان جلوگیری کند.
اما ظاهراً، مجلس، به دلیل ناکارآمدی و بی‌مسئولیتی خود، قادر به انجام این وظیفه نیست.
این موضوع، نشان‌دهنده ناتوانی مجلس در انجام وظایف قانونی خود است.
مجلس، که باید نماینده مردم باشد و بر اجرای مصوبات نظارت کند، در عمل، ناکارآمد و بی‌مسئولیت است.
چگونه به مصوباتی که اجرا نمی‌شوند امید داشته باشیم؟
