دود این باورهای بی تغییر همچنان در چشم معلولان
امید روشندلاننگرش یا منش (انگلیسی: Attitude) عبارت است از ترکیبی از باورها و هیجان‌هایی که شخص را پیشاپیش آماده می‌کند تا به دیگران، اشیا و گروه های مختلف به شیوهٔ مثبت یا منفی نگاه کند.
نگرش منفی: افرادی که نسبت به هر چیزی موضع منفی دارند، ویژگی‌های خوب زندگی را نادیده می‌گیرند یا نسبت به آن بی‌توجه هستند. ذهن آنها همیشه معطوف به شکست‌ها، تلخی‌ها و موانع است، و برای هیچ چیز، نتیجه مثبت و خوشحال‌کننده‌ای در نظر نمی‌گیرند.
عصبی بودن، شکاکیت و ناامیدی از ویژگی‌های رفتاری افرادی است که باورهای منفی دارند.
نگرش در گذشته نسبت به معلولان نگرشی منفی بوده است به طوری که آنها را از اجتماع دور می‌کردند ، آنها را در آب می انداختند، در خانه زندانی می کردند، از دید مردم دور نگه می داشتند، همچنین نگهداری آنان در پستوها که ارتباط معلولان را با جوامع قطع می کرد و این اعمال نشأت گرفته از خرافات، نژاد پرستی و ترس از مواجهه با مشکلات معلولین بود که سبب می‌شده تا آنها را از اجتماع دور کنند.
اما در حال حاضر شرایط معلولان به چه منوال است؟
اینک که ادعا می‌کنیم سطح فرهنگمان پیشرفت کرده ،خرافات کمرنگ شده، اکثراً مردم تحصیل کرده هستند و همگان را باهم برابر میدانیم، شعار معلولیت محدودیت نیست را می‌دهیم ولی انگار هنوز هم خلأهای زیادی برای پر کردن وجود دارد و هنوز هم این نگرش‌های منفی اصلاح نشده اند، شاید این باورها به ظاهر تغییر کرده است و در باطن همان است که بوده، وقتی به معلولین می‌گوییم درس بخوانید دانشگاه بروید ولی وقتی درخواست شغل می کنند آنها را قبول نداریم، مانند گذشته از اجتماع طردشان می‌کنیم، حال افراد معلول با مدرک‌های مختلف باز هم باید در خانه بنشینند و منتظر باشند تا این عقاید رنگ مثبتی به خود بگیرند ولی انگار این خواسته‌ها باید منتظر باشند تا شاید معجزه ای رخ دهد.
این بی‌اعتمادی‌ها و باورهایی که همچنان منفی است برای معلولان گران تمام می‌شود. طوری که باید با آرزوهایشان علیرغم تلاشهای بسیاری که برای سبزکردنشان داشتند خداحافظی کنند، خواسته‌هایشان را به دست فراموشی بسپارند.