استاندار نمونه برای معلولان هم نمونه باشید
جناب آقای دکتر محسن افشارچی استاندار محترم زنجان
سلام علیکم،
احتراما ، با عرض تبریک به مناسبت انتخاب جنابعالی به عنوان استاندار برتر در جشنواره شهید رجایی ،
بی شک فعال بودن شما در این دولت ، و داشتن چهره مردمی از عوامل مهم این حرکت مبارک دولت بوده،
ما نیز بعنوان بخشی از جامعه معلولین خواستیم درد دلی کوتاه در حوزه معلولین (نابینا و کم بینا) داشته باشیم.
آقای دکتر سوالی برای این مجموعه مطرح است
آیا شما برای معلولان استان نیز نمونه هستید؟
آیا تا به حال صدای خسته آنان به گوشتان رسیده ؟
یا همچنان مانند استانداران قبلی که به حوزه معلولین (کم بینایان و نابینایان ) بی اعتنا بودند شماهم نمی‌خواهید صدای آنها را بشنوید، و مشکلاتشان را به راحتی نادیده خواهید گرفت؟
انتظار ما این است که توجه و دیدار خود را با معلولین به روز های خاص معطوف نکنید ،و پیگیر خواسته های آنان باشید.
نمیدانیم شما نیز در عمل به مشاهده آنها در ایام خاص در مناسبت‌ها در گروه‌های سرود اکتفا خواهید کرد؛ و معتقدید که معلولان به مستمری ناچیز بسنده کرده و حضور فعالشان را در جامعه با داشتن شغل مناسب را مهم تلقی نمی‌کنید.
آیا آماری از افراد معلول(کم بینا و نابینا) که حضور فعال و مدیریتی در جامعه دارند، دارید؟
بودند در دنیا حتی تاریخ اسلام کسانی که در پستهای مهم قرار گرفتند.
برای مثال:جانشینی «ابن مکتوم» نابینا در مدینه در غیاب پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله و سلّم) در زمانهایی که حضرت حضور نداشتند، مانند ، غزوه ی «احد» و «حمراء الاسد» و «بنی نضیر» و «الکدر» و «بحران» و «خندق» و «بنی قریظه» و …… بیانگر آن است که نابینا بودن مانع قابلیت های دیگر شخص در راستای فعالیتهای اجتماعی نخواهد بود.
ارسال آموزگار نابینا به مدینه:«مصعب بن عمیر» از کسانی است که در مکه اسلام را پذیرفت. پیامبر اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلم) او و «ابن ام مکتوم» نابینا را به عنوان سفیران خویش به مدینه فرستاد تا انصار و اهالی مدینه را قرآن بیاموزند. اینان اولین کسانی بودند که جهت آموزش قرآن به مدینه رفتند.
گوردون براون، او بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ به عنوان رهبر حزب کارگر فعالیت داشت و به عنوان پنجاه و دومین نخست وزیر بریتانیا شناخته شد. او پیش از این یکی از اعضای کابینه«تونی بلر» نیز بود و مدت‌ها در مسند نمایندگی پارلمان هم قرار داشت؛
ولی بد نیست بدانید که این سیاستمدار اسکاتلندی در زمان نوجوانی و دبیرستان حین بازی راگبی چشم چپ خودش را برای همیشه از دست داد.
فرانکلین، سی و دومین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به شمار می رفت که در کنار معلولیت های متعددش دچار اختلال بینایی نیز بود.
توماس گور ،این سیاستمدار دموکرات آمریکایی، از افرادی بود که در کودکی بینایی اش را از دست داد، اما این موضوع هرگز باعث نشد که او از رویای خودش برای سناتور شدن دست بکشد.
اینها نمونه کوچکی از افراد موفق میباشند که از توانایی آنها استفاده شده و توانسته اند حضور چشمگیری در اجتماع داشته باشند.
شما چه میزان از افراد معلول(نابینا وکم بینا) در پست های مختلف استفاده میکنید؟
بهتر نیست از آنها در زمینه مشاوره در سازمانها و اداره حوزه های خودشون (که متاسفانه بکار گرفته نمیشوند )، که درک بهتری از مشکلات معلولین دارند و کمک دوچندانی می توانند بکنند، استفاده کنید.
باشد که آنان نیز فرصتی برای ارائه استعداد های خود و اثبات توانایی های خود داشته باشند
واضح است که اگر همچنان جدی گرفته نشوند هرگز توانایی هایشان دیده نخواهد شد.
جای تاسف است که حتی خود سازمان بهزیستی آغوش گشاده‌ای برای این عزیزان ندارد و به جای رفع محدودیت‌ها و موانع، خود گاهی مانعی بر سر راه ترقی این افراد میشود.
نمی‌دانم چرا برخی از افراد تصورشان از انسان همانند عروسکی میباشد که وقتی ظاهرش دچار مشکلی شد باید دور انداخته شود،
اما آدمی با روح و قلب زندگی می‌کند اهداف بیشماری دارد که باید به آنها برسد اما وقتی با موانع متعددی روبرو می‌شوند ناامیدانه به انزوا فرو می‌روند.
امیال و آرزو هایشان تبدیل به رویا میشود.
شاید محول کردن همه وظایف به این سازمان بااین بستر، توانی را برای حل کردن مشکلات عدیده نمی گذارد.
بیایید تصور کنیم فرد معلولی که با مشقت فراوان تحصیلات عالیه خود را طی کرده و حال خواستار شغلی برای امرار معاش خود میباشد اما وقتی این خواسته را مطرح می‌کند به راحتی او را دست به سر میکنند انگار که حرف نامعقولی زده است؛به راحتی تلاش‌های او را پایمال میکنند.
نبود بودجه هم همیشه بهترین بهانه برای دست به سر کردن آنها میشود.
نمونه ازاین بی توجهی ها اخیرا در روز خبرنگار مشاهده شد که شما و حتی خود بهزیستی علی رغم استفاده از نام نشریه امید روشندلان بازدیدی از این دفتر به عمل نیاوردند. چیزی که واضح است این است که همه افراد باید از حقوق یکسانی برخوردار باشند که خودتان هم به این مطلب اشاره کرده اید و توقع ما این است که به حرف بسته نکنید و این موقعیت برابر را در استان ما بسازید
باشد که فرصت شکوفای استعداد‌ها به هر انسانی داده شود.
و چنین چیزی دست نیافتنی و محال نباشد ؛
حق طبیعی برخی از افراد جامعه به راحتی ضایع نشود.
انتظار ما از شما استاندار نمونه این است که با اجرای قوانینی اجرا نشده درمورد معلولان خصوصا در حوزه شغلی مدیریتی در این خصوص نیز نمونه باشید.
بهتر است آدمی وقتی در ارتفاع قرار می‌گیرد نگاهش به همه باشد،
نه فقط تمام توجهش منعکس به افرادی خاص باشد،
درحالی که همگان خیره به اویند. انتظار ما این است که نگاهی علمی و کارشناسانه به این حوزه داشته
نگاهی ترحم آمیز به معلولین(نابینا و کم بینا)نداشته باشید
بلکه با توجه مسئولانه مشکلات این عزیزان را تا حدودی رفع نمایید.
به قلم امید روشندلان
